Sentymenty. Lata 90. już w sprzedaży! 

Komputer stacjonarny pojawił się u nas w 1998 roku. Miał już wgrany świeżutki system operacyjny – zainstalował go kolega ojca z pracy – zwany „komputerowcem”. Jak każdy szanujący się komputerowiec dysponował oprogramowaniem w wersji pirackiej. Dwa CD-romy podpisane Win‘98 wystarczyły, żeby wywrócić mój świat do góry nogami. Na rodziców jak zwykle zadziałał argument, że komputer „przyda się w nauce”. Ja też mocno w to wierzyłam. Wyobrażałam sobie, jak przeglądam te wszystkie multimedialne encyklopedie typu „Jak to działa” wydawnictwa Optimus Pascal i chłonę wiedzę jak gąbka. W końcu komputer przyjechał, dostał własny pokój, a ja nie mogłam zasnąć z wrażenia. Następnego dnia spóźniłam się do szkoły.